Bizler adını Adaçayı Kültür Evi İnisiyatifi koyduğumuz sayıca az ama birbirinden heyecanlı genç bir grup olarak bir araya geldik ve çocukların gününü şenlendirmek için, onlarla oyunlar oynamak için mültecilere ziyaret gerçekleştirmek istedik.
Elinden oyunu, oyuncağı alınan çocuğa hepimizin borcu var. Savasın bir parçası olmasak da, sebebi değilsek bile madem bu kadar yakınlar, madem böylesine burnumuzun dibindeler, görmezden gelmeyi bir kenara bırakmalıyız.
30 Nisan 2016 günü Manisa Nurlupınar mülteci bölgesi uçurtma etkinliği raporu:
• Sağlık Taraması süresince daha eğlenceli zaman geçirmeleri için tasarlanan uçurtma uçurma etkinliği bizler açısından ilk tecrübe olmasına rağmen çocuklar açısından eğlenceli geçmiştir.
• Farklı yaş aralıklarında olan çocukların bir arada oynayabileceği düşünüldüğünden çocuk sayısına göre değil daha az sayıda uçurtma götürülmüştür. Ancak her biri kendine ait uçurtmaya sahip olmak istediğinden en başta çocuklar arasında bir anlaşmazlık çıktı. Sonrasında uçurtmaların paylaşılmasına ikna edilen çocuklar şansımız (!) rüzgârsız bir havada bizlerle oyun oynamaya ve uçurtmalarını uçurmaya çalıştılar.
• Başta çekingen ve korkak tavırlarla yaklaşmak istemeyen çocuklar sonrasında hemen ısındılar ve arkamızdan bizlerle birlikte uçurtmaların kuyruğundan yakalamak için kahkaha ile koştular.
• Sadece uçurtma değil, yüz boyama kalemleri ile de çocuklar arasında gülmeli, eğlenmeli anlar yaşadık. Başta sadece yüzlerini boyatan çocuklar sonrasında kollarını ellerini de boyattılar, hatta boyaları kendileri alıp ellerini kollarını boyama başladılar.
• Tüm oyun oynama esnasında gözlemlediklerimiz, çocuklar arasında kurulan iletişimin sürekli birbirlerini itme, kakma, önüne geçme, kapma, paylaşmama, ne varsa benim olsun tavrının değişmesi .
• Bir sonraki etkinlerde daha çok boyama kalemi, resim defteri hediye edip, daha kalabalık bir ekip ile küçük gruplar halinde daha az çocukla birebir ilgilenebilir ayrıca toplu şekilde birbirlerini tanımaya ve birlikte eğlenmeye yönelik oyunlar oynatabiliriz.